گفته می شود در ایران حدود 300 هزار شرکت فعال و دارای پرونده مالیاتی و نزدیک به یک میلیون و چهارصد هزار شرکت فعال و بدون پرونده مالیاتی وجود دارد.
این آمار و داده ها البته دقیق و رسمی نیستند بلکه برپایه گمان و برآورد بعضی از خبرگزاری ها و افراد مطرح شده اند.
فارغ از میزان دقت این داده ها آنچه که در تحلیل وضعیت بنگاه داری در ایران می توان گفت این است که الزامات مدیریتی ، قانونی ، فرهنگ تجاری و باورهای اقتصادی شماری از ایرانیان برای راه انداری و مدیریت شرکت ها و هلدینگ ها هنوز به صورت یک سازوکار به هم پیوسته ، ساختاریافته و کارآمد عمل نمی کند.
شمار شرکت های فعال ایرانی که بنیانگذاری آنها فراتر از 100 سال باشد بسیار کم هستند.
شمار خانواده ها و دوستانی که توانسته باشند یک شرکت یا هلدینگ را برای بیش از 50 سال هدایت و راهبری کرده باشند بسیار کم است.
شمار خانواده ها و دوستانی که در “شرکت داری” و اداره یک کسب وکار به اختلافات زمین گیر کننده حقوقی و مالی و مدیریتی برخورد نکرده باشند بسیار کم است.
در جهت طرح و تبیین این مسایل و بررسی راهکارهای رفع نارسایی مدیریتی و حقوقی و مالی در شرکت ها و هلدینگ های ایرانی از گذشته و بویژه اخیرا بخشی از نوشتارهایم را به بیان انواع عارضه ها ، آسیب ها و ضعف های بنگاه داری و شرکت داری در ایران اختصاص داده ام.
در نوشتار قبلی به بیان بخشی از ضعف های حقوقی شرکت های ایرانی پرداختم.
در این نوشتار به بیان مهمترین ضعف های مدیریتی شرکت های ایرانی می پردازم.