نوشته‌ها

تا کنون در صفحه ها و شبکه های اجتماعی پیامهایی با این مضامین دیده ام که “تاریخ عهدنامه گلستان و ترکمنچای تمام شده و این سرزمین های از دست رفته باید به کشورمان بازگردد” و البته بنده هم علاقه و عشق وافر دارم حوزه تمدنی و فرهنگی ایران که تمام غرب آسیا از سین کیانگ چین تا آسیای صغیر و آسیای میانه و قفقاز و شرق مدیترانه و کانال سوئز و یمن و حتی تانزانیا را در بر می گرفته حفظ و احیا شود و در مطالب قبلی سایتم تحت عنوان “رسالت تاریخی ایرانیان در حفظ پهنه فرهنگی و تمدنی ایران” اشاراتی هم به این علاقه و تفکرم داشته ام اما هر چه بررسی و مطالعه میکنم که ملت و دولت ایران در حداقل 400 سال گذشته چه برخورد و رابطه ای با همین سرزمین ها و اجزاء جدا شده داشته اند حس و نتیجه خوب نمی گیرم. ادامه مطلب …

هر چند ما ایرانیان از دیدگاه استراتژیک و امنیتی درک کرده ایم که پهنه راهبردی و امنیتی امان را در جغرافیایی حداقل به وسعت خاور میانه و تا اقیانوس هند مورد توجه قرار دهیم اما در پهنه فرهنگی و اجتماعی و ارزشی، ما ایرانیان عموماً عادت کرده ایم درون گرا باشیم و مسئولیتها و رسالتهای فرهنگی و اجتماعی و ارزشی خود را به مرزهای کنونی کشور ایران محدود بدانیم. شاید به زعم گروهی، ما که نتوانسته ایم در نهادینه کردن و تعمیق هنجارها و ارزشهای خود و توسعه فرهنگی در درون کشور خویش در حد مطلوب عمل کنیم ضرورتی نداشته باشد که نگاه به بیرون از مرزهای ایران در این حیطه را در اندیشه و عمل خود مورد توجه قرار دهیم. ادامه مطلب …