این سوالی است که ذهن بعضی از مدیران و سرمایه گذاران ورزشی را به خود مشغول کرده است:
برای آغاز یا ادامه یک فعالیت حرفه ای ورزشی، در قالب موسسه ورزشی اقدام کنیم یا شرکت ورزشی؟
بهتر است بنگاه ورزشی در قالب “شرکت سهامی خاص” یا “شرکت سهامی عام” فعالیت کند.
زیرا: ادامه مطلب …
1- در شرکت سهامی، سرمایه شرکاء به صورت سهام مساوی تقسیم می شود (لزوما ارزش هر سهم مساوی است) ولی در شرکت با مسئولیت محدود، سرمایه شرکاء به صورت سهم الشرکه است. (لزوما ارزش سهم الشرکه ها مساوی نیست)
2- در شرکت سهامی، نقل و انتقال سهام و در واقع خرید و فروش سهام و سرمایه گذاری روی تجارت سهام بدون نیاز به کسب رضایت سایر شرکاء (که عموما از طریق بورس انجام می شود) ممکن است ولی در شرکت با مسئولیت محدود امکان نقل و انتقال سهم الشرکه بدون کسب رضایت سایر شرکاء وجود ندارد.
3- شرکت سهامی لزوما باید با حضور حداقل سه شریک، تاسیس و اداره شود ولی شرکت با مسئولیت محدود می تواند با حضور دو شریک نیز تاسیس و اداره شود.
4- در شرکت سهامی، اعضای هیات مدیره باید لزوما از بین شرکای شرکت(سهامداران) انتخاب شوند ولی در شرکت با مسئولیت محدود، اعضای هیات مدیره، لزوما از بین شرکای شرکت، انتخاب نمی شوند.
5- پشتوانه قانونی برای ادامه حیات و استقلال شخصیت شرکت سهامی نسبت به شرکت با مسئولیت محدود بیشتر است.
چه بسا فوت شریک در شرکت با مسئولیت محدود باعث انحلال و پایان حیات شرکت با مسئولیت محدود شود ولی در شرکت سهامی، چنین احتمالی به لحاظ قانونی، بسیار ضعیف است.
صادق رئیسی کیا
هشتم شهریورماه 1394
هشدار: پیش از آغاز نوشتار، به اشخاصی که نوشتارهای من در روزنامه ها یا روی سایت شخصی یا وبلاگهایم را بدون ذکر منبع و بدون پیوند سایتم یا وبلاگهایم به نام خود یا دیگری به هر گونه ای منتشر می کنند متذکر می شوم که چشم به راه عواقب قانونی انتشار غیر مجاز و بدون اجازه نوشتارهایم باشند.
ذکر و باز نشر نوشتارهای من و هر نوشتاری که در روزنامه ها یا روی سایت شخصی و وبلاگهایم منتشر شده منحصراً با قید نام و نام خانوادگی ام و همراه با پیوند سایت و وبلاگهایم مجاز است.
خصوصی سازی سرخابی ها حرکتی امیدوار کننده است ولی تلاش دولت و مجلس در این مورد، امکان خصوصی سازی با بهترین روش را فراهم نکرده است.
عوامل زیر، کم و بیش در عدم استقبال سرمایه گذاران از دو مزایده اخیر سرخابی ها تاثیر گذار بوده اند: ادامه مطلب …
پیش از شروع مطلب به اشخاصی که مطالب منتشره اینجانب در روزنامه ها یا روی سایت شخصی یا وبلاگهایم را بدون ذکر منبع و بدون لینک سایتم یا وبلاگهایم به نام خود یا دیگری به هر طریقی منتشر می کنند متذکر می شوم که در انتظار عواقب قانونی انتشار غیر مجاز و بدون اجازه مطالبم باشند.
ذکر و باز نشر مطالب اینجانب و کلیه مطالبی که در روزنامه ها یا روی سایت شخصی و وبلاگهایم منتشر شده منحصراً با قید نام و نام خانوادگی ام و توام با لینک سایت و وبلاگهایم مجاز است.
نخستین باشگاه ورزشی ایران بوسیله شرکت دولتی راه آهن در سال 1316 برای ورزش کارگری تاسیس شد که تا سال 1390 با ماهیت دولتی و تحت مالکیت شرکت راه آهن ایران با گرایش به ورزش حرفه ای و با فاصله گرفتن از ورزش کارگری فعالیت داشت.
در این سال یعنی سال 1390 باشگاه راه آهن نخستین باشگاه ورزشی دولتی ایران بود که در قالب سیاستهای ابلاغی اصل 44 بوسیله سازمان خصوصی سازی از طریق فرابورس عرضه و به بخش خصوصی واگذار شد. بدین ترتیب نظام مالکیت نخستین باشگاه ایرانی از دولتی به خصوصی تغییر یافت و تا کنون هیچ باشگاه دولتی دیگری به ترتیب فوق واگذار نشده است و با قاطعیت می توان گفت سیاستهای اصل 44 در حوزه ورزش و باشگاه داری تنها در مورد باشگاه راه آهن اجراء شده است. ادامه مطلب …
دیدگاه‌های تازه