در تیرماه 1391 که مدیریت باشگاه فرهنگی ورزشی راه آهن به عنوان نخستین باشگاه ورزشی ایران و نخستین باشگاه فرهنگی ورزشی که برابر قانون اجرای سیاستهای اصل 44 قانون اساسی از طریق سازمان خصوصی سازی به بخش خصوصی واگذار شده به بنده محول گردید با مطالعه و بررسی مختصری که از روند گذشته و وضعیت سال قبل این باشگاه داشتم تصور می کردم در صنعت ورزش و از جمله فوتبال یک برنامه راهبردی کلان بر اساس سند چشم انداز جمهوری اسلامی ایران وجود دارد که مانند بعضی از زمینه های دیگر عمدتاً بدلیل ضعف و پراکنده کاری های مدیران در مقام اجرا دچار مشکل شده است و در نتیجه فکر می کردم با اعمال مدیریت علمی و اصولی می توان باشگاه را در مسیر تعالی قرار داد.
در همان روزهای نخست و بدنبال موضوعات و مسایلی که در تحویل و تحول مسئولیت و دفاتر و حسابها و اموال و… پیش آمد دانستم که برداشت و تصور اولیه ام فقط ناظر به بخش کوچکی از واقعیات و نارسایی های ورزش و بویژه فوتبال ایران است. ادامه مطلب
