هشدار: پیش از آغاز نوشتار، به اشخاصی که نوشتارهای من در روزنامه ها یا روی سایت شخصی یا وبلاگهایم را بدون ذکر منبع و بدون پیوند سایتم یا وبلاگهایم به نام خود یا دیگری به هر گونه ای منتشر می کنند متذکر می شوم که چشم به راه عواقب قانونی انتشار غیر مجاز و بدون اجازه نوشتارهایم باشند.
ذکر و باز نشر نوشتارهای من و هر نوشتاری که در روزنامه ها یا روی سایت شخصی و وبلاگهایم منتشر شده منحصراً با قید نام و نام خانوادگی ام و همراه با پیوند سایت و وبلاگهایم مجاز است.
صادق رئیسی کیا، مدیر عامل سابق باشگاه راه آهن طی یادداشتی اختصاصی که در اختیار شفقنا ورزشی قرارداده، می نویسد:
ورزش مقوله ای است از جنس فرهنگی و اجتماعی که ظرفیت بالایی برای تاثیرگذاری اجتماعی و آفرینش تصویر مثبت یا منفی در اجتماع دارد. در محیط اقتصادی و صنعتی امروز، البته ورزش؛ خود تبدیل به یک صنعت شده و کارکردهای آن توسعه یافته و از ابعاد تخصصی و پیچیده تری برخوردار شده است.
چنین ویژگی، اقتضاء می نماید که در تحلیل و بررسی مسائل حیطه ورزش و در تصمیم گیری برای آن و برای ایفای نقش در آن، رویکردی علمی و کارشناسانه در پیش گیریم و از برخوردهای عامیانه و جزئی نگر که خود می تواند بستری برای مفسده زائی یا زمینه ای برای غفلت از علت ها و موجبات اصلی فساد باشد پرهیزنمائیم.
از جمله موضوعاتی که در پرداختن به آن باید روش و رویکرد علمی بکار گرفته شود و از برخوردهای عامیانه و پوپولیستی و مفسده زا پرهیز گردد، مساله فساد در فوتبال و لزوم چاره اندیشی پیرامون آن است.
گستره و کیفیت بسیاری از مطالب و بعضی اقدامات اخیر که به بهانه وجود فساد در فوتبال و لزوم چاره اندیشی برای آن مطرح شد بیش از آنکه چاره اندیشانه و دلسوزانه باشد خواسته یا ناخواسته مخرب و مغرضانه بوده است.
فرض کنید اگر قرار باشد در مورد وجود فساد و راهکارهای مبارزه با فساد در نظام بانکی بررسی یا اقدامی صورت گیرد حتما بانک مرکزی و کارشناسان و مراجع بانکی و حقوقی و اقتصادی کشور در این مورد دقت خواهند کرد که حیثیت اقتصادی و چرخه کسب و کار و اعتبار اجتماعی ذینفعان نظام بانکی از جمله بانکها آسیب نبیند و در عین حال علل موجد فساد با رویکردی علمی شناسائی و مرتفع گردد.
در فوتبال اما برای یک موضوع با اهمیت و کاملا فنی که به دهها عامل داخل و خارج فوتبال وابسته است و شناخت و تحلیل آن و یافتن راهکار برای آن از لحاظ کارشناسی و حیثیتی اهمیت و آثار فراوان دارد و با حیثیت اجتماعی و اقتصادی فوتبال و حیثیت شغلی و اجتماعی افراد مختلف ارتباط دارد به سرعت و به سادگی با این فرض که فساد در فوتبال امری غالب و تثبیت شده است گفتمان و نشست دایر می کنند و یک خط خبری و رسانه ای ناعادلانه علیه یک صنف و افراد صنفی درون آن به جریان می اندازند و به جای تحلیل و حل مساله در یک محیط کارشناسانه و تخصصی، بر وزن ابعاد غیر کارشناسی مساله می افزایند.
چنین رویکردی اگر مفسده زائی و غفلت از بسترهای مولد مفسده و لزوم رفع آنها را در پی نداشته باشد مفید فایده و گره گشا هم نیست.
به راستی چرا ما با فوتبال اینگونه برخورد می کنیم؟
چرا ما باور نداریم که اصولا فوتبال در هویت و کارکرد خود نمی تواند منتزع و مستقل از فرهنگ و رسوم ما عمل کند؟
چرا ما تلاش نمی کنیم تا ضمن رعایت هنجارها در فوتبال از فوتبال برای ترویج هنجارها استفاده کنیم؟
چرا نمی خواهیم فوتبال کشورمان را در چهارچوب نظام کلان فرهنگی و اجتماعی و در قالب نظام تربیتی و رفتاری خود تحلیل و بهینه سازی کنیم؟
چرا فکر می کنیم که فوتبال فقط یک بازی است و تا چه زمان نمی خواهیم قابلیت ها و ارزش های بیشتری برای آن قائل شویم؟
چرا فوتبال را فقط نیازمند درمان می دانیم و باور نداریم که فوتبال می تواند و باید که درمانی بر بعضی دردهای اجتماع باشد؟
چرا عده‌ای از اهالی فوتبال ما دچار انفعال و خود کم بینی و غیر عملگرائی شده اند و پذیرفته اند که مفید و موثر نیستند؟
و از سوی دیگر چرا عده ای از اهالی فوتبال، مرزها و تنظیمات فرهنگی و اجتماعی را نادیده انگاشته و فوتبال را به انحصار خود درآورده و در حلقه بسته خود و دوستانشان دست به دست می کنند و چرا بقیه اهالی فوتبال در برابر آنها به جای مبارزه با رویکرد علمی و عملی و قانونی، به ناسزا گویی و جنجال های رسانه ای و رفتارهای شعاری که خود نوعی دامن زدن به مفسده و سبب دلزدگی مردم از فوتبال است متوسل می شوند؟
عوامل ذیمدخل در ورزش که دارای تاثیر اجتماعی هستند پیش از بکارگیری یا شکوفایی اشان باید بیاموزند که چه هنجارهایی را به چه ترتیب رعایت کنند تا محیط اجتماع را به سوی درستکاری، حرفه ای گری و پاکدامنی سوق دهند.
هنگامی که یک باشگاه ورزشی حرفه ای ما در طول یک فصل ورزشی، شاهد چندین تغییر مدیریتی و فنی است چگونه می تواند نقش و تاثیر اجتماعی خود در این خصوص را ایفاء نماید؟
آیا این بی ثباتی خود از مصادیق کم فروشی به اجتماع و تضعیف هنجارهای اجتماعی و بستری برای مفسده زائی نیست؟
آیا متلاطم کردن یا متلاطم نگه داشتن فضای اجرائی، فنی و رسانه ای ورزش و از جمله فوتبال، در مفهومی گسترده تر از بسترهای مفسده زا و موارد پنهان فساد در ورزش نیست؟
بعضا رفتارهایی که ما از خود بروز می دهیم یا زمینه ساز فساد یا فزاینده فساد هستند یا بستر پنهان فساد یا موجبات غفلت از علل واقعی فساد را فراهم می کنند و ما از این نکته غافلیم.
رعایت جوانب اخلاقی، اصول حرفه ای، معیارها و هنجارهای اساسی اجتماع در هر صنف و صنعتی از جمله در ورزش در ابعاد اجرائی، فنی و رسانه ای می تواند زمینه های بروز فساد و جنبه های پنهان فساد را کاهش دهد و رفع فساد را تسهیل و تسریع کند.
به امید جاری شدن تدبیر برای کاهش بسترها و جنبه های پنهان فساد و با آرزوی کاهش رفتارهای مفسده آمیز در حوزه های اجرائی، فنی و رسانه ای ورزش.
صادق رئیسی کیا
دوم مردادماه۱۳۹۴
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.